دانش زندگی کردن را باید از خود زندگی آموخت. زندگی با ما حرف نمی زند ولی این هنر ماست که زندگی را به حرف بیاوریم. زندگی، ظاهرش خشن است ولی باطن اش لطیف و نازنین. زندگی نازش زیاد است و تا نازش را نکشیم با ما حرف نمی زند. چگونه می شود ناز زندگی را کشید و او را سر حرف آورد تا رازهایش را با ما در میان بگذارد؟